ORIGINAL_ARTICLE
مقایسهی دو روش تعیین مناطق مستعد خطر زمینلغزش در آبخیز زیارت استان گلستان
زمینلغزش از حوادث غیرمترقبهای است که در مناطق مختلف کشور خسارات مالی و جانی زیادی به بار آورده است. حوزههای شمالی کشور از جمله مناطق مستعد وقوع زمینلغزش است و دخالتهای انسانی نیز موجب تشدید این خطر و خسارتهای آن شده است. در این پژوهش تعیین مناطق مستعد زمینلغزش با مدل دومتغیرهی وزنی AHP و مدل غیروزنی LRNF در آبخیز زیارت گرگان مورد ارزیابی قرار گرفت. با بازدیدهای میدانی و اطلاعات محلی، نقشهی پراکندگی زمینلغزش تهیه گردید. با مرور منابع و بررسی شرایط آبخیز زیارت، چهار عامل فاصله از گسل، فاصله از آبراهه، بارش و زمینشناسی بهمنزلهی عوامل مؤثر بر زمینلغزش انتخاب و نقشههای خطر لغزش با پنج کلاس تهیه شدند. بر اساس نتایج، در مدل دو متغیره حدود 4/4 درصد مساحت منطقه در پهنهی خطر خیلیزیاد و 5/14 درصد در پهنهی خیلیکم، و در مدل غیروزنی LNRF حدود 6/14 درصد از مساحت منطقه در پهنهی خطر خیلیزیاد و 8/8 درصد در پهنهی خیلیکم قرار میگیرند. مقایسهی پهنههای خطر در هر دو روش پهنهبندی خطر زمینلغزش، با استفاده از شاخص نسبت تراکمی (DR)، نشان داد که با افزایش درجهی خطر، قابلیت تفکیک میان پهنههای خطر افزایش مییابد که نشاندهندهی قابلیت شاخص مذکور در مقایسهی نتایج است. ارزیابی صحت مدل بر اساس شاخص جمع مطلوبیت (QS) و شاخص دقت (P) به ترتیب در مدل آماری دو متغیرهی وزنی AHP به میزان 81/0 و 96/0 در مدل غیروزنی LNRF حدود 27/0 و 89/0 است، که بر این اساس مدل آماری دو متغیرهی وزنی AHP بهمنزلهی مدل برتر معرفی گردید.
https://www.joem.ir/article_23960_ecab6a04ac1b20f6ee99142aa780cb13.pdf
2016-05-21
5
13
شاخص جمع مطلوبیت
شاخص نسبت تراکمی
شاخص دقت
مدل دو متغیرهی وزنی AHP
مدل غیروزنی LNRF
علی
عبدالله زاده
aliabdollahzadeh66@gmail.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
LEAD_AUTHOR
مجید
اونق
majidownagh@gmail.com
2
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
AUTHOR
امیر
سعدالدین
amir.sadoddin@gmail.com
3
گروه آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
AUTHOR
رئوف
مصطفی زاده
raoofmostafazadeh@uma.ac.ir
4
استادیار ،گروه مرتع و آبخیزداری ،دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ،دانشگاه محقق اردبیل ،اردبیل، تهران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
زلزله طرح در منطقهی ویژهی اقتصادی عسلویه
منطقهی ویژهی اقتصادی عسلویه شامل مجموعهای از تأسیسات و کارخانههای مختلف با هدف بهرهبرداری از منابع عظیم گازی و نفتی است. هدف از این پژوهش ارائهی روشی احتمالی برای به دست آوردن شتابنگاشتهای شبیهسازی شده در این ناحیه است. به کمک تحلیل خطر احتمالی که سهم بزرگاهای مختلف در تمامی فواصل را با یکدیگر ترکیب میکند، سطوح خطر نظیر دوره بازگشتهای 475 و 2475 ساله بر روی بستر سنگی در این ناحیه تعیین میشود. بیشینهی شتاب زمین برای دورهی بازگشتهای یاد شده به ترتیب برابر با g27/0 و g34/0 محاسبه شد. برای به دست آوردن بزرگا و فاصلهی محتمل، تفکیک خطر لرزهای صورت پذیرفت. مشارکت نسبی چشمههای مختلف بهوسیلهی تابعی از نرخ رویداد و پتانسیل لرزهای آنها محاسبه و مشخصات زلزلههای طرح در منطقه تعیین میگردد. با استفاده از روش گسل محدود تصادفی در سناریوهای تخمین زده شده، زمینلرزه طرح تولید گردید. این روش علاوه بر مدل کردن چشمهی زمینلرزه، اثرهای کاهشی و افزایشی مسیر و ساختگاه، مشخصات هندسی و دینامیکی گسل را نیز به خوبی به تصویر میکشد. نتایج تفکیک خطر لرزهای، زمینلرزه در فواصل زیر 5 کیلومتر و با بزرگای 85/5 و 75/6 را به ترتیب به ازای احتمال فراگذشت 10 و 2 درصد در 50 سال محتمل میداند. این نتایج اهمیت استفاده از روشهای تصادفی به منظور تولید زمینلرزههای مصنوعی را در منطقهی عسلویه، که فاقد چنین رویدادهایی است، تأکید میکند.
https://www.joem.ir/article_23966_3652d370ddf49f88bd43e941102d3b45.pdf
2016-05-21
15
23
تحلیل خطر احتمالی
تفکیک خطر لرزهای
روش گسل محدود
عسلویه
آزاد
یزدانی
a.yazdani@uok.ac.ir
1
دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه کردستان، سنندج
LEAD_AUTHOR
میلاد
کوثری
milad.kowsari@gmail.com
2
کارشناسی ارشد عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه کردستان، سنندج.
AUTHOR
ثاراله
رجبی
rajabi_sarallah@gmail.com
3
کارشناسی ارشد عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه کردستان، سنندج.
AUTHOR
محمد رشید
سلیمی
salimi.mr66@gmail.com
4
دانشجوی دکتری عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه کردستان، سنندج.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل روابط بین سازمانی در مدیریت بحران در شهر اصفهان
کارآمدی مدیریت بحران ارتباط مستقیم با هماهنگی و همکاری در روابط بین سازمانی دارد. در کشور ایران با وجود رخ دادن بحرانهای مختلف و احتمال رخدادهای آتی، از تحلیل روابط بین سازمانی در ایجاد هماهنگی و همکاری در مدیریت بحران، برنامهریزی و مدیریت شهری بهرهگیری نشده است. برای تحلیل روابط بین سازمانی در مدیریت بحران، نشت نفت خام در رودخانهی زایندهرود در سال 1387 ﻫ. ش. بهمنزلهی نمونهی موردی پژوهش انتخاب شده است که در آن واکنش اضطراری نیازمند سرعت عمل و هماهنگی گسترده بین سازمانهای درگیر در مدیریت بحران بود. اهداف مقاله ردیابی سازمانهایی است که در یک وضعیت بحرانی چون «بحران نشت نفت خام در رودخانهی زایندهرود» دخالت داشتند و همچنین بررسی روابط بین سازمانی آنها و کارآمد نمودن روابط بین سازمانی در مدیریت بحران مورد نظر است. به این منظور، در چارچوب یک پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و تحلیلی ـ تجویزی و با بهره جستن از روشهای بازبینی متون، تحلیل مستند متون نوشتاری، تحلیل محتوای متون حاصل از انجام مصاحبه و نیز اولویتبندی نقش سازمانها، عوامل سببی و زمینهای روابط بین سازمانی، چارچوبهای نظری زیرکار و نوع روابط بین سازمانی در مدیریت بحران واکاوی شدند. بازیگران این رویداد، نخست سازمان اصلی (مدیریت بحران استانداری اصفهان)، دوم سازمانهایی که نقش مؤثر داشتند و سوم سازمانهایی که نقش نسبتاً مؤثر داشتند، هستند. نوع روابط بین سازمانی در مدیریت این بحران از نوع اتحادیهی تجاری است. چارچوبهای نظری برای تحلیل روابط بین سازمانی به ترتیب رهیافت یادگیری سازمانی و رهیافت نهادی هستند که بر پایهی آنها امکان افزایش هماهنگی بین سازمانی و نیز افزایش توان مدیریت روابط بین سازمانی در مقابله با بحران فراهم میشود.
https://www.joem.ir/article_23972_2b497baa4b7a4a83ce7088b9d421ffde.pdf
2016-05-21
25
37
روابط بین سازمانی
بحران
مدیریت بحران
نشت نفت خام
اصفهان
زهره
عبدی دانشپور
z_danesh@sbu.ac.ir
1
استاد گروه برنامهریزی شهری و منطقهای / گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
AUTHOR
علیرضا
فلاحی
alifallahi30@gmail.com
2
استاد، گروه بازسازی پس از سوانح، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
AUTHOR
داریوش
مرادی
daryoush_moradi@yahoo.com
3
دانشجوی دکترای برنامهریزی شهری و منطقهای، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر نظام مدیریت منابع انسانی بر کیفیت عملیات مدیریت بحران مطالعهی موردی: ستادهای مدیریت بحران شهرداری تهران
قرن بیست و یکم، قرن رویارویی با تغییرات شگرف تکنولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است که هیچ سازمانی از تغییرات و رویدادهای آن در امان نیست. بحرانها بخشی از فضای کسب و کار هستند و حذف تمامی بحرانهایی که سازمان را تهدید میکند، ناممکن است. از سوی دیگر انطباق با شرایط موجود نیاز به نیروی انسانی متخصص برای بهرهگیری هر چه بیشتر از فرصتهای ایجاد شده دارد. مدیریت منابع انسانی و مدیریت بحران از موضوعات مهم سازمانی هستند که در طول دهههای اخیر در کانون توجه پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از ملزومات اصلی در زمینهی مدیریت بحران، سطح بالای میزان آمادگی و توانمند نیروی انسانی مدیریت بحران است. در این مقاله پیوند این دو موضوع در ستادهای مدیریت بحران شهرداری تهران مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با توجه به هدف آن از نوع کاربردی توسعهای است، زیرا یافتههای آن میتواند مبنای کاربردی در شهرداریها داشته باشد. این پژوهش بر آن است تا به این پرسش اصلی پاسخ دهد که مؤلفههای منابع انسانی تا چه حد بر کیفیت ارکان نظام مدیریت بحران مؤثرند. در همین راستا، با توجه به مؤلفههای منابع انسانی در این زمینه، سؤالاتی در قالب پرسشنامه با طیف لیکرت پنج نقطهای طراحی شده و به سنجش این عوامل پرداخته شده است. جامعهی آماری این پژوهش ستادهای مدیریت بحران در مناطق 22گانه شهرداری تهران است. برای آزمون فرضیهها، از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد در ستادهایی که نظام مدیریت منابع انسانی استقرار یافته است، کیفیت عملیات مدیریت بحران وضعیت بهتری دارد.
https://www.joem.ir/article_23973_8b3eff48dcfeed455f3124f1d615cafb.pdf
2016-05-21
39
47
مدیریت بحران
مدیریت منابع انسانی
شهرداری تهران
سعید
عسکری ماسوله
saeidaskari1972@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری رفتار سازمانی و منابع انسانی، دانشگاه علامه طباطبایی.
AUTHOR
مهدی
افشار
mehdiafshar83@gmail.com
2
کارشناسی ارشد مدیریت منابع انسانی، دانشگاه شاهد
LEAD_AUTHOR
مینا
محمدی
baran_1334@yahoo.com
3
کارشناسی مدیریت صنعتی، دانشگاه شاهد.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی آسیبپذیری شبکهی معابر شهری در برابر زلزلههای احتمالی مطالعهی موردی: منطقهی 3 شهرداری تهران
زلزله میتواند شهرها و مناطق یک کشور را از تحرک بیندازد، با مختل کردن شبکهی ارتباطی شهر نظم ترافیکی را بر هم بزند و جریان عرضهی کالا را کند و ارائهی خدمات اورژانسی (اضطراری) و ایمنی به زلزلهزدگان را با موانع جدی مواجه نماید. این وضعیت خطرناک به دلیل کمعرض بودن معابر، تمرکز زیاد جمعیت در بافتهای قدیمی، بلندمرتبهسازیهای غیراصولی، ساختوسازهای انجامشده بر روی مسیر قناتها و قرارگیری در منطقهای با لرزهخیزی بالا، که نتیجهی گسترش کالبدی و افزایش تراکم شهرهای بزرگ است، منجر به از بین رفتن کارایی شبکهی ارتباطی، حجم بالای تلفات انسانی و خسارتهای مالی میشود. هدف این پژوهش پیشبینی آسیبپذیری شبکهی ارتباطی شهر در برابر شدتهای مختلف زلزله است. برای رسیدن به این هدف 10 شاخص مؤثر در آسیبپذیری شبکهی معابر شهری در برابر زلزله در قالب مدلهای برنامهریزی و تلفیقی چونANP وزندهی و فازیسازی شدند. لایههای انتخابی در محیط GIS ترکیب و نهایتاً نقشهی آسیبپذیری کلی منطقه پیش از زلزله تهیه گردید. در مرحلهی بعد مدل پیشبینی در قالب طراحی سناریوهای زلزله در شدتهای مختلف 6، 7 و 8 مرکالی اصلاحشده بر روی نقشهی کلی آسیبپذیری منطقه پیش از زلزله اعمال شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که میزان آسیب وارده به شبکهی معابر منطقهی 3 شهرداری تهران در سناریوی 6 مرکالی حاکی از آن است که 52% درصد معابر منطقه در دو دامنهی آسیبپذیری خیلی کم و کم قرار گرفتهاند. بیشترین درصد این معابر با 64% درصد در ناحیهی 4 و 6 منطقه، در قسمتهای جنوبی محلهی سیدخندان و شمال محلهی کاووسیه قرار دارند، در سناریوی 7 مرکالی 53% درصد معابر در دامنهی آسیبپذیر زیاد قرار دارند. بیشترین درصد این معابر در ناحیهی 1، در قسمت غربی ده ونک و در ناحیه 2، در قسمت مرکزی محلهی حسنآباد و زرگنده است. در سناریوی 8 مرکالی نمودار میزان آسیبپذیری شبکهی معابر در دو دامنهی آسیبپذیری زیاد و تخریب کامل حالت صعودی پیدا کرده و 80% درصد معابر منطقه در این دو دامنه قرار گرفتهاند. بیشترین درصد این معابر به ترتیب در نواحی 6، 1، 2، 5،3 و 4 قرار دارند.
https://www.joem.ir/article_23975_bdc4eeda63e47d8d8fd9f29a3ec73343.pdf
2016-05-21
49
61
زلزله
آسیبپذیری
شبکهی معابر
مدلسازی
تحلیل شبکه
حسین
نظم فر
nazmfar@uma.ac.ir
1
دانشیار، گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی.
AUTHOR
علی
عشقی چهاربرج
aeshghei@gmail.com
2
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی روشهای تخمین تفاضل پوش به سیکل در سامانهی زمین پایه لورن به منظور تعیین موقعیت دقیق و صحیح در شرایط بحران انسانساخت
امروزه، جی پی اس متداولترین سیستم تعیین موقعیت در جهان محسوب میشود، ولی ضعفهای مختلف این سیستم از قبیل اختلالات اتمسفری طبیعی و مصنوعی، امکان هدف قرار دادن ماهوارههای جی پی اس در فضا و . . . میتواند زیرساخت موقعیتیابی جهانی را خدشهدار کند. بنابراین سیستم تعیین موقعیت زمین پایه لورن، بهمنزلهی سیستم مکمل (در شرایط عادی) یا پشتیبان (در شرایط بحران) مطرح شد. عوامل مختلفی در افزایش دقت این سیستم تأثیرگذار هستند که یکی از مهمترین این عوامل، تفاضل پوش به سیکل است. این عامل مبیّن اختلاف زمانی بین فاز حامل سیگنال تولیدشدهی لورن نسبت به مبدأ زمانی سیگنال استاندارد است و به نوعی مشخص میکند در چه مکانهایی، دامنهی سیگنال برابر صفر خواهد شد. تعیین این عامل دو مزیت خواهد داشت: 1. مدت زمان دستیابی به موقعیت گیرنده را کاهش میدهد. 2. مقایسهی صفر استاندارد با نقطهی عبور صفر سیگنال دریافتی، به گیرنده در تأیید صحت سیگنال دریافتی کمک میکند. آنچه که در شرایط بحران دارای اهمیت ویژهای است، دستیابی به موقعیت با دقت بالا در کوتاهترین زمان ممکن است که تعیین تفاضل پوش به سیکل هم در کاهش زمان و هم افزایش دقت تعیین موقعیت مؤثر است. اگر این پارامتر درست تعیین نشود، موجب ایجاد خطای سیکل شده و باعث میشود گیرنده، سیکل را اشتباه انتخاب کند. این خطا ممکن است در طول ردیابی سیگنال ادامه یابد و باعث خطای طولیابی در حد چند هزار کیلومتر گردد.
https://www.joem.ir/article_23977_32ae2284676e6161973f742e709ac79e.pdf
2016-05-21
63
70
لورن
تفاضل پوش به سیکل
صفر استاندارد
صحت
خطای سیکل
مهدی
مدیری
mmodiri@ut.ac.ir
1
دانشیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
LEAD_AUTHOR
رضا
عرب صاحبی
r.arabsahebi@gmail.com
2
دانشآموخته کارشناسی ارشد- گروه ژئودزی- پردیس دانشکدههای فنی- دانشگاه تهران
AUTHOR
هانیه
طباطبایی
taba.geo89@gmail.com
3
دانشآموخته کارشناسی ارشد- گروه ژئودزی- دانشکده نقشهبرداری- دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی میزان آسیبپذیری بافت فرسودهی شهر میناب در برابر زمینلرزه
حوادث طبیعی بدون آنکه بشر قادر به تأثیرگذاری مستقیم بر آن باشد، اتفاق میافتد و زندگی اجتماعی آنها را به مخاطره میاندازد. ویژگی هر نوع بافت شهری در هنگام وقوع بلایای طبیعی در قابلیتهای گریز و پناهگیری ساکنان، خدماترسانی و کمکرسانی نیروهای امدادی و پاکسازی و بازسازی و حتی اسکان موقت تأثیر مستقیمی داشته است. بافتهای فرسوده علاوه بر ارزش تاریخی و فرهنگی به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت و ساز بنا و شبکههای ارتباطی ناکارآمد، بیش از سایر بافتهای شهری در معرض خطر زلزله قرار گرفتهاند. مدیریت بحران در شهر و بهخصوص بافتهای آسیبپذیر شهر نیازمند شناخت میزان و توزیع آسیبپذیری منطقه است. در تحقیق حاضر ارزیابی میزان آسیبپذیری بافتهای فرسودهی شهر میناب در برابر مخاطرات محیطی (زلزله) به روش توصیفی ـ تحلیلی مورد توجه قرار گرفته و از شاخصهای تأثیرگذار کالبدی، محیطی و جمعیتی برای تعیین پهنههای فضایی آسیبپذیر استفاده شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهند که 18 درصد از اراضی بافتهای فرسودهی شهر میناب آسیبپذیری متوسط و 12 درصد آسیبپذیری زیاد داشتهاند و 24 درصد نیز در معرض آسیبپذیری خیلی زیاد بودهاند که عمدتاً حول هستهی قدیمی شهر قرار گرفتهاند.
https://www.joem.ir/article_23978_8e1ea9d6d24418f95fef08ebefa02ee8.pdf
2016-05-21
71
82
آسیبپذیری شهری
حوادث طبیعی
بافت فرسوده
زلزله
میناب
سیدعلی
علوی
a.alavi@modares.ac.ir
1
استادیار، دانشگاه تربیت مدرس.
AUTHOR
محمد
ابراهیمی
mohammad.ebrahimi@modares.ac.ir
2
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
بهمن
نجف پور محمود آباد
najafpourbahman@gmail.com
3
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
عبدالله
خالدی
abdulla.khaledi@yahoo.com
4
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مراتب فکر و فعل در معماری دفاعی دارالسلطنهی تبریز مطالعهی موردی: چرایی و چگونگی ایجاد سامانهی دفاع غیرعامل شهر پس از زمینلرزهی 1193 ﻫ. ق.
هدف نوشتار حاضر تبیین جایگاه معماری دفاعی، در فرایند بازسازی تبریز پس از زمینلرزهای است که در اواخر دورهی زندیه و به سال 1193 هجری قمری رخ داد. اهمیت موضوع پژوهش، به اهمیت ساختاری دیوار دفاعی شهر برای اعتبار بخشیدن به حیات جمعی، پس از وقوع بحران برمیگردد، زیرا پس از زمینلرزه، مدیریت بومی متکی به توانمندیهای محلی، بار دیگر سامانهی دفاعی کارآمدی را برای حفاظت از آسیبدیدگانی که قصد ادامهی حیات در این شهر بحرانزده را داشتند، پدید آورد. مقتضیات زمان و مکان در آن ایام به نحوی بود که مدیریت امنیت، به رکن مهم مدیریت بحران تبدیل شده بود و در این راستا باید در گرداگرد شهر، بارویی برای ایمنسازی آن در برابر تعدیات احتمالی ساخته میشد. اگر چه در آن ایام، محدودیتهای ناشی از بحران عرصه را برای هر نوع تصمیمگیری تنگ کرده بود، اما اندیشهی مدیریت بومی توانست با شناسایی، نظمدهی و جهتبخشی به قابلیتهای مادی و معنایی موجود، اقدامات ثمربخشی برای نیل به وضعیت دفاعی مطلوب انجام دهد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که بعد از زمینلرزه، متولیان شهر ـ چه در سالهای پایانی دورهی زندیه و چه در سالهای آغازین دورهی قاجاریه ـ نیتی واحد در استوار ساختن و استوار ماندن این بارو داشتهاند. بر این اساس، هدف نوشتار حاضر تحلیل چرایی و چگونگی تحقق ساختاری باروی مذکور در وضعیت بحرانی پس از زمینلرزه است؛ وضعیتی که در آن، هنجارهای شناخته شدهی زندگی شهری از بین رفته و معاش و معیشت دچار مضیقه بود. این پژوهش به روش تفسیری ـ تاریخی صورت گرفته است و بر آن است به این پرسشها پاسخ دهد: الف. باروی تبریز چه نقش کارکردی در ترتیبات زیست جمعی این شهر داشت؟ ب. فرایند طراحی باروی جدید، متأثر از چه عواملی و مبتنی بر چه اصولی بود؟
https://www.joem.ir/article_23979_1280ef320bf1921a69470998530f091b.pdf
2016-05-21
83
92
زمینلرزه
معماری دفاعی
بارو
رویکرد بومی
توانمندیهای محلی
محمدباقر
کبیرصابر
kabirsaber@ut.ac.ir
1
استادیار، دانشکدهی معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اعمال محدودیت زمانی نیمهنرم بر اساس تابع حیاتبخش در فرایند مسیریابی تیمهای پاسخ به بحران
پس از وقوع یک حادثهی بزرگ مانند زلزله، عملیات بسیاری برای کاهش تلفات و خسارات صورت میگیرد. تلفات در زمانهای اولیهی بحران با گذر زمان به شدت افزایش مییابد. در نتیجه یکی از چالشهای مهم پس از بحران و حوادث طبیعی، محدودیت زمانی است. از این رو مدلهای بهینهسازی هوشمند به منظور مدیریت بحران میتواند کارآمد باشد. در این مقاله یک مدل برنامهریزی و مسیریابی وسایل نقلیه ارائه شده است که در آن محدودیت زمانی وسایل نقلیه با استفاده از تابع حیاتبخش بهبود یافته و به صورت ویژهای مدلسازی شده است. این مدل با استفاده از روش بهینهسازی هوشمند شبیهسازی تبرید حل شده و نتایج آن بر روی یک شبکهی حمل و نقل کوچک و یک شبکهی حمل و نقل با ابعاد بزرگ که به صورت تصادفی تولید شده آزمایش شده است. نتایج حاصل به طور متوسط منجر به 11.5 درصد افزایش درصد نجاتیافتگان با استفاده از مدل پیشنهادی شده است.
https://www.joem.ir/article_23981_a01819bc619af8f3db956d30528ddb02.pdf
2016-05-21
93
101
مسیریابی
مدیریت بحران
محدودیت زمانی
بهینهسازی
پاسخ به بحران
علی
نادی
a88nadi@gmail.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گروه مهندسی عمران - راه و ترابری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی
LEAD_AUTHOR
علی
ادریسی
edrisi@kntu.ac.ir
2
استادیار، گروه مهندسی عمران - راه و ترابری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
کاربرد روشهای تصمیمگیری چندمعیاره در ارزیابی آسیبپذیری مساکن شهری در برابر زلزله با تأکید بر روش E - VIKOR مطالعهی موردی: منطقهی 9 شهرداری تهران
تهران، بهمنزلهی یکی از بزرگترین شهرهای کشور، به علت وجود گسلهای فعال در اطراف آن و تمرکز شدید جمعیتی و ساختمانی در معرض آسیبپذیری بالایی از زلزلهی احتمالی است. با توجه به اینکه بخش اعظم پهنههای مسکونی منطقهی 9 شهرداری تهران را پلاکهای ریزدانه، نفوذناپذیر و با کاربرد مصالح بیدوام و ناپایدار تشکیل میدهد و نیز نزدیکی به گسل ری، این منطقه بهمنزلهی منطقهی مورد مطالعه انتخاب شده است. روش تحقیق و تجزیه و تحلیل اطلاعات جمعآوری شده با توجه به روشهای مبتنی بر پایگاه اطلاعاتی و بهرهگیری از مدل E-VIKOR و نرمافزارهای مبتنی بر رویکرد سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت میپذیرد. معیارهای مصالح ساختمانی، قدمت ساختمان، تعداد طبقات، کیفیت ابنیه، تراکم جمعیت، سازگاری کاربریها و وضعیت قرارگیری ساختمان در بلوک برای انجام پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد مساکن منطقهی 9 شهرداری تهران در برابر زلزله آسیبپذیر است. به گونهای که نقشهی پهنهبندی آسیبپذیری لرزهای، میزان مساحت سطوح آسیبپذیری کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد را به ترتیب 64/120، 157، 68/61 و 88/117 نشان داد. طبقهی متوسط با در بر گرفتن 42 درصد از مساحت منطقهی بیشترین و طبقهی آسیبپذیری زیاد با 16 درصد از مساحت منطقهی 9 کمترین وسعت را دارند. بنابراین لزوم توجه مدیریت شهری به مناطق با آسیبپذیری زیاد و خیلی زیاد با رویکرد مدیریت بحران احساس میگردد.
https://www.joem.ir/article_23982_95c3d26c98641f82e83079a27704e1d7.pdf
2016-05-21
103
111
واژههای کلیدی: آسیبپذیری
زلزله
منطقهی 9 شهرداری تهران
مدل E-VIKOR
علی
احمدآبادی
a_ahmadabadi@yahoo.com
1
استادیار، گروه ژئومورفولوژی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
AUTHOR
کیمیا
قاسمی
a.ghasemi@modares.ac.ir
2
عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR