پهنه ‏بندی آسیب‏ پذیری لرزه‏ای شهری با استفاده از مدل ANP مطالعه‏ ی موردی: شهر نجف‏ آباد

.   CIA, U (2013). The World Fact book 2013-14. Central Intelligence Agency.

2.  EM-DAT, C. R. E. D (2013). The OFDA/CRED international disaster database. Université catholique,  Louvain Brussels.

3. محمدزاده، رحمت (1388). تجارب برنامه‏ریزی شهری توکیو در کاهش آسیب‏پذیری ناشی از زلزله. فصلنامه‏ی فضای جغرافیایی، شماره‏ی 26، ص 89 .

  4.   Wisner, B., Blaikie, P., Cannon, T., & Davis, I (2004). At risk. Natural hazards, people’s vulnerability and disasters, 2th edition , London and New York.

5.  Ghosh, T., Mukhopadhyay, A (2014). Natural Hazard Zonation of Bihar (India) Using Geoinformatics: A Schematic Approach. Springer Science & Business Media.

6.  Duzgun, H. S. B., Yucemen, M. S., Kalaycioglu, H. S., Celik, K., Kemec, S., Ertugay, K., & Deniz, A(2011). An integrated earthquake vulnerability assessment framework for urban areas. Natural hazards; 59(2), 917-947.

7.  Islam, M. N., Malak, M. A., & Islam, M. N (2013). Community-based disaster risk and vulnerability models of a coastal municipality in Bangladesh. Natural hazards; 69(3), 2083-2103.

8.   Menoni, S., Molinari, D., Parker, D., Ballio, F., & Tapsell, S (2012). Assessing multifaceted vulnerability and  resilience in order to design risk-mitigation strategies. Natural hazards; 64(3), 2057-2082.

9. ثقفی، محمدجواد (1383). آسیب‏شناسی ساختمان (ساختمان‏های آسیب دیده از زلزله‏ی بم). نشریه‏ی هنرهای زیبا، شماره‏ی 17.

10.   McClure, J., Johnston, D., Henrich, L., Milfont, T. L., Becker, J (2015). When a hazard occurs where it is not expected: risk judgments about different regions after the Christchurch earthquakes. Natural Hazards; 75(1), 635-652.

11. درویش‏زاده، علی (1392). زمین‏شناسی ایران. چ پنجم، تهران، امیرکبیر.

12. شاهپسندزاده، مجید؛ حیدری، مهدی (1382). بررسی مقدماتی لرزه‏خیزی، لرزه‏ی زمین‏ساخت و خطر زمین‏لرزه در پهنه‏ی استان اصفهان. ماهنامه‏ی فنی تخصصی دانش‌نما، شماره‏ی 107- 109، انتشارات سازمان نظام مهندسی اصفهان.

13. آمبرسز، ن.؛ ملویل، س. (1370). زلزله‏های تاریخی ایران، ابوالحسن رده، انتشارات دانشگاه تهران.

14. صفایی همایون (1384). طرح پژوهشی شناسایی و بررسی توان لرزه‏ای گسل‏های اطراف اصفهان، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان.

15.  Carreño, M. L., Cardona, O. D., & Barbat, A. H. (2012). New methodology for urban seismic risk assessment from a holistic perspective. Bulletin of earthquake engineering, 10(2), 547-565.

16.  Dragicevic, S., Filipovic, D., Kostadinov, S., Zivkovic, N., Andjelkovic, G., Abolmasov, B (2011). Natural hazard assessment for land-use planning in Serbia. International Journal of Environmental Research, (5), 371-380.

17. اسفندیاری درآباد، فریبا؛  غفاری گیلانده ، عطا،؛ لطفی، خداداد (1392). مدل‏سازی ضریب آسیب‏پذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تاپسیس در محیط GIS (مطالعه‏ی موردی: شهر اردبیل). فصلنامه‏ی پژوهش‏های ژئومورفولوژی کمی، شماره‏‏ی 6، 43-79.

18. قدیری، محمود؛ افتخاری، عبدالرضا؛ شایان، سیاوش؛ پرهیزکار، اکبر (1391). تبیین تمرکز اجتماعی فضایی آسیب‏پذیری شهر تهران در برابر زلزله. فصلنامه‏ی برنامه‏ریزی و آمایش فضا، دوره‏ی شانزدهم، شماره‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ی 3، 31-54.

19. فرج‏زاده، منوچهر؛ احدنژاد، محسن؛ امینی، جمال (1390). ارزیابی آسیب‏پذیری مساکن شهری در برابر زلزله (منطقه‏ی 9 شهرداری تهران). فصلنامه‏ی مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، سال سوم، شماره‏ی نهم، 19-36.

20. احدنژاد روشتی، محسن (1388). مدل‏سازی آسیب‏پذیری شهرها در برابر زلزله (شهر زنجان). پایان‏نامه‌ی دکتری جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشگاه تهران.

21.  FathiZahraei, M., Marthandan, G., Raman, M., & Asadi, A (2014). Reducing risks in crisis management by GIS adoption. Natural Hazards, 1-16.

22.  Zebardast, E(2013). Constructing a social vulnerability index to earthquake hazards using a hybrid factor analysis and analytic network process (F’ANP) model. Natural hazards, 65(3), 1331-1359.

23. زبردست، اسفندیار (1389). کاربرد فرایند تحلیل شبکه‏ای در برنامه‏ریزی شهری و منطقه‏ای، نشریه‏ی هنرهای زیبا، شماره‏ی 41، 79 - 90.

24. Boroumandi, M., Khamehchiyan, M., & Nikoudel, M. R (2015). Using of Analytic Hierarchy Process for Landslide Hazard Zonation in Zanjan Province, Iran. In Engineering Geology for Society and Territory-Volume 2 (pp. 951-955). Springer International Publishing.

25. Masuya, A (2014). Flood Vulnerability and Risk Assessment with Spatial Multi-criteria Evaluation. In Dhaka Megacity (pp. 177-202). Springer Netherlands.

26.  Blaikie P, Cannon T, Davis I, Wisner B (1994). At risk. Natural hazards, people’s vulnerability and disasters.

27.   Bohle H. G (2001). Vulnerability article 1: vulnerability and criticality. IHDP Newsletter Update.

28.  Pelling M (2003). The vulnerability of cities: natural disasters and social resilience. Earthscan.

29.   Bogardi J, Birkmann J (2004). Vulnerability assessment: the first step towards sustainable risk reduction. Disaster and Society–From Hazard Assessment to Risk Reduction. Logos Verlag Berlin, Berlin; 75-82.

30.  Dewan A. M (2013). Floods in a megacity: geospatial techniques in assessing hazards, risk and vulnerability. Dordrecht: Springer.

31. مهندسین مشاور نقش جهان پارس (1390). تجدید نظر طرح توسعه و عمران شهر نجف‏آباد.

32. نبوی، محمدحسن (1355). دیباچه‌ای بر زمین‌شناسی ایران، تهران، سازمان زمین‏شناسی کشور. 

33. پژوهشگاه بین‏المللی زلزله‏شناسی و مهندسی زلزله (2014).